Założenie Rodziny

Według starożytnych myślicieli takich jak chociażby Platon, założenie rodziny i posiadanie dzieci dawało udział w nieśmiertelności. Bezżeństwo uznawane było za hańbiące obywatela, a założenie rodziny traktowano jako obowiązek względem państwa. 0bywateli uchylających się od tego karano w różnoraki sposób. Przytoczmy chociaż jeden przykład- nieżonaty mężczyzna musiał w zimie nago okrążyć agorę..

Małżeństwo rzymskie

Małżeństwo poprzez długie lata stanowiło najsolidniejszą i najbardziej szanowaną instytucję rzymskiego państwa. Poeci i myśliciele tamtej epoki wychwalali czystość starodawnych obyczajów, wdowieństwo było dożywotnie, a problem rozwodów w ogóle nie istniał. O wyborze męża dla córki decydował ojciec w porozumieniu z ojcem przyszłego zięcia. Granica wieku dla zawarcia małżeństwa była bardzo niska; od mężczyzny wymagano ukończenia lat 14, od dziewczyny – 12. Praktycznie granice te były przesuwane, zwłaszcza mężczyźni wstępowali w związek małżeński w późniejszym wieku. Do r. 445 małżeństwo prawne mogło być zawarte tylko między dziećmi rodzin patrycjuszowskich. W roku 445 trybun Kanulejusz zgłosił wniosek, by zezwolono na zawieranie małżeństw pomiędzy dziećmi rodzin patrycjuszowskich i plebejuszowskich, ponieważ stwierdzając, że istniejące ograniczenie jest krzywdzące dla ludu. Ustawa lex Canuleia, która przyznała plebejuszom przywilej zawierania małżeństw prawnych z dziećmi z rodzin patrycjuszowskich weszła w życie w r. 98 i 89 p.n.e. Edyktem cesarza Karakalii ustawa ta objęła całe imperium rzymskie. Za czasów Augusta także wyzwoleńcy otrzymali prawo zawierania małżeństw z wolnourodzonymi. Wszystkich wolnourodzonych obywateli obowiązywał zakaz małżeństw z kobietami o złej opinii, do których zaliczano stręczycielki do nierządu, kobiety, którym udowodniono cudzołóstwo, kobiety skazane w postępowaniu karnym oraz aktorki. W prowincjach utrzymywał się zakaz zawierania małżeństw mieszkankom prowincji z rzymskimi urzędnikami sprawującymi tam swoje funkcje. W wieku I i II n.e. wprowadzono dla wzmocnienia dyscypliny wojskowej zakaz zawierania małżeństw w prowincjach przez stacjonujących tam żołnierzy. W Rzymie prawo uznawało dwie formy zawierania małżeństw:

1. Kobieta przechodziła spod władzy ojca czy opiekuna pod władzę męża – conventio in manum i zostawała przyjęta przez rodzinę męża

2. Małżeństwo było zawarte bez przejścia pod władzę męża – sine conventione in manum – kobieta jako mężatka pozostawała nadal pod władzą swego ojca. Nie traciła związku ze swoją rodziną, zatrzymywała prawo dziedziczenia. Podstawą takiego związku było obustronne wyrażenie zgody na współżycie małżeńskie. Zerwanie takiego związku nie wymagało postępowania prawnego, jakie musiało być prowadzone w przypadku, jeżeli starano się o rozwód a małżeństwo było zawarte na pierwszej zasadzie.

http://www.draytonentertainment.com/sites/draytonentertainment/images/showart/forum_artwork.jpg

http://www.e-pedagogika.info/grecja-i-rzym-jak-traktowano–zalozenie-rodziny.html

http://www.piastowie.kei.pl/rzym/